De man en vrouw snappen er niets van. Laatst deed de vrouw heel zacht het raam open. Nieuwsgierig keek ze naar die gieter. Ik had me verstopt, zo kon ze me niet zien. Ze zag me wegvliegen en mompelde nog dat ze het zich vast verbeeld had.

Toen de man en de vrouw in de tuin zaten vertelde de vrouw over het trommelen. Ze vond het best gek en dacht dat het misschien de kleinzoon van de buurvrouw was. Die had met blokken op de tuinbank zitten timmeren. Jammer, want het leek haar wel leuk zo’n trommelvogel in de tuin, die heeft niemand.

Iedere ochtend als ik trommel gaat het raam open. Dan verstop ik me snel. Vanmorgen ook weer toen de vrouw tegen de man zei dat ze me weer hoorde en dat er toch echt een trommelvogel moest zijn. Volgens haar kon dat niet anders, want de kleinzoon van de buurvrouw was bij zijn moeder. De man keek om het hoekje van het raam en even later de vrouw weer. Ze zagen mij niet. Vlak voordat het raam dicht ging hoorde ik de vrouw zeggen dat ze zich afvroeg waarom ik aldoor tegen die gieters tik. Omdat ik een muzikale trommelmees ben natuurlijk.

Best stom dat ik me verstop terwijl ik een muzikaal trio wil vormen met de man en de vrouw. Daar komt op deze manier natuurlijk niets van.

Wilma Phillipson (62) uit Bant is bijna met vervroegd pensioen, schrijft, speelt piano/zingt en schildert