Gerestaureerde klokken van ’n Oalen Griezen terug in Hellendoorn: ‘Ze kunnen nu weer eeuwen mee’

Op 10 juni werden de klokken door werknemers van Daelmans Klokken & Uurwerken verwijderd uit de toren. Twee eeuwenoude bronzen klokken gingen op transport naar een klokkengieterij in het Oostenrijkse Innsbruck om daar te worden gerestaureerd. Door het slaan van de klepels waren flinke slijtageplekken aan de binnenkant van de klokken ontstaan, die hierdoor dreigden te scheuren. De derde klok, een replica uit 1955, werd opgeknapt in het Brabantse Lierop. De klokkenstoel in de toren is in de tussentijd ook gerestaureerd.

Voorzitter Tineke van Buren van de stichting Noabers van ‘n Oalen Griezen, de Overijsselse gedeputeerde Roy de Witte en enkele kinderen plaatsten een krans om de kleinste klok om de thuiskomst van de klokken een officieel tintje te geven. „In het verleden huist onze toekomst”, benadrukte de gedeputeerde, die het belangrijk vond dat ook ‘onze opvolgers’ bij dit plechtige moment werden betrokken. De provincie subsidieerde de restauratie met 77.000 euro in het kader van het Verhaal van Overijssel, een regeling om het cultureel erfgoed in deze provincie te beschermen. Volgens De Witte kunnen de klokken ‘nu weer eeuwen mee’.

Van Buren las enkele regels voor van een gedicht dat haar verre familielid streektaaldichteres Johanna van Buren in 1946 schreef ter ere van de terugkeer van de door de Duitsers gevorderde kerkklokken. „Door heuren wiej 't geluud, oons zo kunnig. ’t Bevöng oons en weer völ der ‘n stillen troan. Mar noew van bliejschop um deed dree getrouwen. Dee eeuwen laank oonz’ darp hebt deens edoen.” 

Woensdag verzorgt conservator Rainer Schütte van het museum Klok & Peel vanaf 20.00 uur een lezing in de kerk met als thema ‘Het gieten van klokken, vroeger en nu’. De Hellendoorners Jan Podt en Tineke van Buren houden een lezing over de drie klokken van ‘n Oalen Griezen  getiteld ‘De dree getouwen’. De toegang is gratis, maar bij de uitgang wordt wel een collecte gehouden.