Canadees steekt de oceaan over voor het jarige AMHC

Hockeyclub AMHC viert zaterdag het 90-jarig bestaan. Opgericht in 1928, met als directe aanleiding het succes van het Nederlandse team dat in dat jaar op de Olympische Spelen in Amsterdam het goud veroverde, is de vereniging in de loop der jaren uitgegroeid tot een club met meer dan 1200 leden. Onderdeel van het jubileum is een grote reünie op sportpark Orderbos. Het weerzien van oud-AMHC'ers wordt opgeluisterd met onder meer een demonstratiewedstrijd tegen oud-internationals.

Voor Toon Nagtegaal (64) is de 90ste verjaardag van AMHC reden in het vliegtuig te stappen en vanaf zijn woonplaats Kingsburg in de Cabadese provincie Nova Scotia de reis naar Apeldoorn te maken. Daar hoopt hij morgen zijn teammakkers van weleer te ontmoeten.

Nagtegaal, die van 1966 tot 1980 voor AMHC uitkwam en als doelman een paar seizoenen in het eerste speelde, komt uit een echte hockeyfamilie. ,,Mijn ouders en mijn twee zussen waren net als ik altijd met AMHC bezig", vertelt Nagtegaal. ,,Ik kan me nog heel goed herinneren dat mijn moeder in 1968, met het 40-jarig bestaan van de club, heel veel tijd stak in het bij elkaar krijgen van een groep reünisten van voor de Tweede Wereldoorlog. Een monsterklus, de huidige communicatiemiddelen waren er nog niet, dus je moest het doen met de telefoon en de brievenbus. Dan gaat het nu toch allemaal een stuk makkelijker."

In augustus dacht Nagtegaal hieraan terug en keek of er ook iets aan dit lustrum werd gedaan. Toen hij het programma zag, besloot hij voor het eerst sinds jaren naar zijn oude cluppie terug te gaan. Nagtegaal, inmiddels al weer zo'n vijftien jaar in Canada woonachtig, verhaalt enthousiast over zijn AMHC-tijd.

,,We hadden in de tijd dat ik naar de middelbare school ging een hechte groep van zo'n vijftig jongens en meisjes die in verschillende AMHC-teams speelden. Het was een heel gezellige groep, maar het moet verschrikkelijk geweest zijn voor anderen als je er niet bij hoorde", zegt hij met een glimlach.

,,In mijn herinnering was er iedere week wel een feestje, daarnaast konden we ook gewoon heel goed hockeyen. Zo maakte oud-international Marlies Jansen deel uit van de groep. Ik weet dat deze jongens en meiden nog ieder jaar bij elkaar komen, maar ik ben in de jaren 90 het contact verloren. Via mijn oude buurmeisje Inge Fernhout kreeg ik door dat deze vriendenclub dit jaar op het lustrumfeest weer bij elkaar zal komen en ik vond dit zo'n speciale gelegenheid, dat ik niet wilde ontbreken. Sommigen heb ik al 35 jaar niet meer gezien."

,,Naast het weerzien ben ik ook erg benieuwd hoe de club er na al die tijd aan toe is. Wat is er, naast het feit dat er nu veel meer kunstgrasvelden liggen dan in mijn tijd, nog meer veranderd? En hoe ziet het clubhuis er bijvoorbeeld uit? Via mijn telefonische contacten met de vereniging weet ik in ieder geval één ding dat niet veranderd is: het fenomeen hockeyfamilie bestaat nog steeds."