Heetense handbalster stopt: 'Nu kan ik het loslaten, dat geeft rust'

Ze was een van de belangrijkste speelsters bij Heeten, greep met Dalfsen in drie seizoenen evenzoveel landstitels en maakte in 2016 de overstap naar de sterke Duitse Bundesliga. Maar bij Buxtehuder SV vond Yara Nijboer (25) nooit het sportieve succes dat haar zo werd gegund werd. Na de derde kruisbandscheuring afgelopen oktober in minder dan drie jaar tijd zegt de speelster van de sublieme schijnbeweging en het strakke schot de handbalsport vaarwel.

,,Fysiek kan ik het aan, ik ben weer helemaal fit. Maar het zit nu in mijn hoofd", vertelt Nijboer. ,,Na de revalidatie van de tweede keer dat ik door mijn knie ging, heb ik allerlei tests gedaan: springen, kracht, lopen, sprinten. Alles was helemaal goed, ik behoorde tot de fitste speelsters van Buxtehuder. En toch ging het een paar maanden later weer mis. Misschien is het iets anatomisch, misschien gewoon pech. Maar de angst dat het weer kan gebeuren, maakt me onzeker."

Dus was de keuze niet moeilijk. ,,Ik heb de voors en tegens op een rij gezet, alles op een weegschaal. De balans was duidelijk. Natuurlijk heb ik er met mijn familie en vriendinnen over gesproken, maar het besluit heb ik in m'n eentje genomen. Zij kunnen niet voelen wat ik voel. Lichamelijk niet, maar vooral niet wat er in mijn hoofd omgaat. Het is fijn dat ik de keuze heb gemaakt. Nu is het klaar en kan ik het loslaten. Dat geeft rust."

De promotie met Heeten naar de tweede divisie en de landstitels bij Dalfsen, met als hoogtepunt het zwaarbevochten kampioenschap in 2016: Nijboer heeft genoeg moois om op terug te kijken. Desondanks overheersen op dit moment de blessures. ,,Daarvoor is het allemaal nog te vers. Maar ik geloof zeker dat ik over een tijdje ook de positieve dingen zie. Al doe ik dat nu ook al, hoor", haast ze zich te zeggen. 

,,Ik heb mijn loopbaan niet vooraf uitgestippeld, ging niet per se voor het hoogst haalbare. Lol hebben vind ik het belangrijkste. Dat ik naar Duitsland ging, was een keuze op dat moment. Zoals dat nu ook het geval is met stoppen. Natuurlijk, dit is vervelend en daar mag ik van balen, maar de stap naar het buitenland leverde me ook veel op."

,,Niet alleen op sportief vlak. Zo kreeg ik hier in Duitsland een fulltimebaan aangeboden, als operator bij een scheepvaartbedrijf. Ik heb een goed inkomen en kon onlangs een eigen auto kopen. En daarmee kan ik weer makkelijker naar mijn vrienden en familie in Heeten."

Ze prijst zich ook gelukkig dat ze weer pijnvrij kan sporten. ,,Ik doe elke avond wel iets. Sportschool, bootcamp, hardlopen. Daarbij heb ik zelf de controle. Voelt iets niet goed, dan doe ik het gewoon niet. Onlangs zag ik de triatlon in Hamburg, met duizenden juichende mensen langs de kant. Daaraan meedoen, lijkt me ontzettend gaaf. De volgende editie is over een jaar, dus ik heb weer een doel om naartoe te werken."

De handbaldeur blijft voorgoed gesloten? ,,Voor nu zeker. Verder zeg ik daar maar niks over. Want dat weet ik inmiddels wel: over de toekomst valt niks te zeggen."