Kent u anno 2021 het onwennige gevoel van het kijken naar een stomme film? Alsof je een zwartwitfilm van Charlie Chaplin zoekt op YouTube. Al bij de openingsscène mis je het geluid. Precies dát ervaren de negentien aanwezigen (waarover dadelijk meer) zaterdag in de doorgaans zo gezellige sporthal aan de Hattemse Eijerdijk. Normaliter is het bij thuiswedstrijden van Smash’70 een kakofonie van klanken. Rinkelende bierflesjes, geanimeerd geroezemoes en klaterend geklap. Nu niets van dat alles. Het is vooral de huiselijke toon van omgevingsgeluid dat de sfeer het beste weergeeft: een knarsend scharnier van een toiletdeur, een zoemende koelkast, piepende schoenen. Geen tosti brandt aan, want de eierwekker klinkt in deze entourage als een luchtalarm rond het middaguur op de eerste maandag van de maand.