Niet boos of terneergeslagen, maar juist extra lief. Zo ging zijn collega Jeroen van Merwijk door het leven nadat hij de diagnose darmkanker had gekregen. Toen het einde naderde, belde Van Merwijk hem op. Hij wilde vertellen hoeveel Peter voor hem had betekend. ,,Onbekommerd lief’’, noemde Peter het vandaag.

,,Dat is zo ver weg van ‘pussy’ en ‘wat mijn moeder, wat mijn moeder?’’’ zei hij, verwijzend naar uitspraken bij de knallende ruzie tussen voetballers Denzel Dumfries en Dusan Tadic. De woorden kregen deze week extra lading. ,,Ze mogen alles zeggen over mijn moeder, maar niet dat ze overleden is.’’

Het werd deze week wel tegen Peter gezegd. Door zijn zus, aan de telefoon. Heerschop sprong in de auto richting het huis van zijn moeder. Daar viel hij stil. ,,Zoals je bij de geboorte van je zoon of dochter na twee seconden weet dat je daar voorgoed mee verbonden bent, altijd van zou houden en altijd voor zou zorgen - dat voel ik na twee seconden, maar dan het einde. De leegte, voorgoed.’’

Eenmaal binnen zag hij zijn moeder. Hij dacht aan de alarmknop die ze om haar nek droeg voor noodgevallen. Ze had er niet op gedrukt. ,,Was ze overvallen door de dood, of had ze gedacht: ik kan nu heel vaak op die knop drukken, maar dat helpt niks? Misschien dacht ze wel: het is goed zo. Ze redden het wel zonder mij.’’

Hij vroeg zich af of ze ook zou hebben opgegeven als hij erbij was geweest. ,,Want ze deed altijd alles voor de kinderen. En ik denk: wat zijn de moeders groot. Hoe alles aan haar kleiner werd, behalve de liefde die ze bood.’’

Het leven van zijn moeder had gedraaid om het zorgen voor anderen. ,,Maar dan gaan de kinderen het huis uit, de kleinkinderen worden groot, vrienden gaan dood. Het lichaam kan het vrijwilligerswerk dat ze doet niet meer aan. Er is niks meer te zorgen. Wat ze het liefst doet, kan ze niet meer.’’

Anderen moesten voor háár zorgen. ,,Dat vindt ze niet fijn, dan is ze afhankelijk. (...) Wat kan ze nog? Er is niemand waar ze voor kan zorgen. Het is mooi geweest. Dus ze drukt niét op de knop. Het licht gaat niét meer op groen.’’

Lief zijn, daar gaat het om in het leven, besefte hij. Duidelijk geëmotioneerd sloot hij zijn column af:

De video met Peters column verzamelde in korte tijd meer dan 3200 likes en ruim 700 reacties. Talloze mensen lieten weten diep geraakt te zijn. ‘Wat een mooi eerbetoon, de tranen rolden over mijn wangen en kippenvel over heel mijn lijf’, schreef iemand bijvoorbeeld. Een een ander: ‘Met een brok in mijn keel zitten luisteren, deze komt zó binnen.’