Door Edwin Winkels

De ploeg die in augustus vorig jaar ongenadig de sloopkogel hanteerde om het al enkele jaren wankelende bastion van Barcelona tot de grond toe af te breken, was niet bereid om dertien maanden later mee te werken aan de moeizame, door geldnood geplaagde heropbouw van de Catalaanse trots. In een verraderlijke groep, met Benfica en Dynamo Kiev als andere genodigden, kan geen puntje cadeau worden gegeven.

Met doelpunten van oudgedienden Thomas Müller en Robert Lewandowski (2x) hield Bayern zich nog in tegen een, dat moet wel gezegd, door vele blessures geplaagd Barça. De thuisploeg eindigde het duel met vier spelers van 17 en 18 jaar, die in elk geval iets meer hoop op een betere toekomst bieden dan de stroeve ploeg van vorig jaar. Maar die betere toekomst lijkt nog ver weg.

Triest was de aanblik van Barcelona toen het in augustus vorig jaar met 8-2 afdroop in de Champions League, maar veel vrolijker stemde de ploeg ook vanavond niet, ontdaan van zijn ziel, gids en ster van de afgelopen vijftien jaar. Met Lionel Messi wachtend op zijn debuut deze woensdag met Paris Saint-Germain, zwierven zijn oud-collega’s als verweesde zielen over het veld, verdwaald in eigen stadion en overklast door de bezoekers uit Beieren.

Ronald Koeman ontwierp voor het meer gevreesde dan hoopvolle debuut in de Champions League een basiselftal met extra veiligheidsgordels, een 3-5-2-systeem tegen de zin voorzitter Laporta, die een volledige trouw aan de aloude 4-3-3-filosofie van de club verlangt. Maar heel veel keus had de Nederlandse coach ook niet, met vier van zijn aanvallers (Agüero, Ansu Fati, Dembélé en Braithwaite voor langere tijd geblesseerd). Wat resteerde was een wel heel schaars stelletje voorin, gevormd door nieuwkomers Memphis Depay en Luuk de Jong, de tweede in zijn allereerste duel voor Barça nog onzichtbaarder en moeilijker bereikbaar voor zijn medespelers dan de eerste.

Al na twintig minuten, toen Bayern na een gelijkwaardig begin de controle van de wedstrijd in handen had genomen en minutenlang rondspeelde, klonken in het Camp Nou fluitconcerten die jaren afwezig waren geweest. De terugkeer na de coronarestricties valt het Catalaanse publiek sowieso niet mee, murw geslagen door de sportieve en economische crisis van de club die, na het optrekken van de stofwolken, een onherkenbaar team heeft achtergelaten.

Desondanks had Bayern nog moeite kansen te creëren. Het verdiende eerste doelpunt was een gelukje, toen de onverwoestbare Thomas Müller, met 32 jaar bijna net zo oud als zijn trainer Julian Nagelsmann, zijn schot via de rug van de laf wegdraaiende Eric García in het doel zag eindigen. De opdracht van Barça om in deze onzekere tijden vooral te overleven tegen een Europese grootmacht die de club zelf ineens niet meer is, leek al snel onuitvoerbaar.

Na tien minuten in de hervatting schoot Musiala op de paal en Lewandowski, wie anders, stond helemaal vrij om de rebound in te schieten: 0-2. Opnieuw klonk het ongekende gefluit in het stadion, al werd dat snel overstemd door het ‘Barça! Barça!’ van de meest fanatieke aanhang.

De tweede treffer was het sein voor Koeman om de generatiewisseling versneld in te voeren. Busquets en Sergi Roberto, twee overlevenden van die 8-2 in Lissabon, toen Barça vooral fysiek werd overtroffen door de Duitsers, werden vervangen door jeugdspelers Gavi (17 jaar) en Demir (18), die naast de ook nog pas 18-jarige Pedri kwamen te spelen. Daarna maakte de hinkende Alba plaats voor Balde, 18 jaar. Het leek meer een signaal voor de komende tijd dan een poging om nog een draai te geven aan de wedstrijd, die kort voor tijd door Lewandowski helemaal werd beslist.