Sablikova houdt Achtereekte nipt van wereldtitel op 3 kilometer

Door Pim Bijl

De duim meteen na afloop, met de mond nog wijd opengesperd. De boks met Jac Orie even later. Het gevoel dat er iets moois gloorde groeide bij Carlijn Achtereekte, nadat ze in een dik persoonlijk record naar 3.54,02 was geschaatst en zag dat steeds meer concurrentes zich stukbeten op haar vroeg neergezette tijd.

Zo was het immers ook gegaan op de Olympische Spelen in Pyeongchang. Vanuit de luwte zorgde ze toen voor een gigantische verrassing met olympisch goud op de 3000 meter. Sindsdien won ze nooit goud op een individueel toernooi. Niet op een WK, niet op een EK, zelfs niet op een NK. Het zat haar dwars. Niet de media zorgden voor een hoge druk, nee, die legde ze zichzelf op. Ze wilde per se bewijzen dat ze geen eendagsvlieg was. Dat die uithaal op de Spelen geen uitschieter was. Ze hoort bij de wereldtop, vindt ze.

In Salt Lake City mocht ze even geloven op een nieuwe stunt. Al temde ze haar euforie. Ook zij wist dat Martina Sablikova, de Tsjechische grootheid, in de voorlaatste rit nog op de ijsbaan zou verschijnen. En dat ze zelf iets had laten liggen in haar slotronde, toen het piepte en kraakte.

Bekijk de reactie van Carlijn Achtereekte en Esmee Visser.

Achtereekte zag vervolgens dat het spannend werd, maar na een vlakke race stelde Sablikova in de slotronde inderdaad orde op zaken. Ondanks dat ze haar stunt van de Olympische Spelen opnieuw niet kon herhalen, mocht Achtereekte zeer tevreden zijn. Met het zilver. Met haar tijd. De 30-jarige schaatsster van Jumbo had op het snelle ijs in de Utah Olympic Oval bijna drie seconden van haar persoonlijk record gereden. Zelfs het Nederlands record van Esmee Visser (3.54,02) kwam in zicht. En ook bemoedigend was het kleine verschil met Sablikova: 3.54.25 om 3.54.92 (0,67 seconden).

,,Achter haar eindigen is geen schande”, zei Achtereekte na de medailleceremonie. Ze deed kalm haar verhaal, maar toonde zich heel blij met haar prestatie. ,,Ik heb er alles uitgehaald. En dit geeft voldoening. Zo van: ‘kijk, ik kan het wel’.”

Ze voelde het al een beetje aankomen. Vaak is ze enorm zenuwachtig. Orie noemt haar om die reden ‘tuuteletuut’. Maar vanochtend stond ze op met een prettig gevoel. Ze was eindelijk een rustig. Zoals ze dat ook twee jaar geleden in Zuid-Korea was geweest. En hier realiseerde de begeleiding ook nog eens haar ontbijtwens, een broodje pure hagelslag. ,,Voor het eerst sinds toen had ik het gevoel dat het weleens een mooie dag kon worden. Ik had een kalmte over me.” Het bleek een opmaat voor inderdaad een mooie dag.

Minder tevreden waren de andere twee Nederlandse vrouwen. Voor Esmee Visser (vijfde in 3.56.78) en Irene Schouten (zevende in 3.58.26) zat het podium er niet in. Natalia Voronina pakte het brons in 3.55.53. ,,Natuurlijk ben ik teleurgesteld dat ik niet op het podium rijd, maar ik zie ook positieve punten”, zei Visser, vorige maand nog soeverein Europees kampioen. De voorbije weken was ze supergespannen en aan het twijfelen geslagen. Ze blijft moeite houden met ‘de verwachtingen van de buitenwereld’. Haar eerste vijf rondes gaven haar nu in elk geval wat hoop richting de 5000 meter zaterdag, vond ze.

Achtereekte plaatste zich niet op de 5000 meter. Maar ze zal nog lang kunnen teren op haar eerste optreden ooit op het recordijs van Salt Lake City. Is ze door deze medaille nu dan eindelijk af van de druk die de olympische titel met zich meebrengt? ,,Dat vind ik wel. Ik laat de afgelopen jaren zien dat ik stabiel ben en erbij hoor.”