Grote ronde winnen met buitenlandse kopman? ‘Het vlaggetje maakt echt niets uit’

Voor Tjallingii, die ruim drie jaar geleden stopte met koersen, is er geen verschil tussen het winnen met een Nederlandse of buitenlandse kopman. ,,In 2016 waren we op weg om met een Nederlander (Steven Kruijswijk, red.) de Giro te winnen, maar dat was eigenlijk precies hetzelfde als in 2009. Je bent een team, dan maakt het in mijn hoofd niet uit wat de nationaliteiten zijn, je gaat voor het hoogst haalbare. Ik denk dat binnen Jumbo-Visma nu hetzelfde speelt als bij ons in 2009, dit is waar je het voor doet. ’’

Van Emden, jarenlang de ploeggenoot van Tjallingii bij Rabobank, Blanco, Belkin en Lotto-Jumbo, is het volledig met zijn voormalig collega eens. ,,Ik snap dat het voor de buitenwereld verschil maakt, maar voor mij absoluut niet. Je werkt zo intens samen, dan maakt het echt niet uit welk vlaggetje je achter je naam hebt staan. Ik zal niet harder mijn best doen voor Steven (Kruijswijk, red.) of Tom (Dumoulin, red.) dan voor Roglic. Ik ga gewoon door het vuur voor Primoz, het is echt een hele goede kerel die heel goed zorgt voor zijn ploeggenoten.’’

_{Tekst gaat verder onder de foto}

Van Emden en Tjallingii maakten, 9 jaar na de triomf met Menchov, het debuut van Roglic van dichtbij mee. Tijdens zijn eerste trainingskamp in Girona maakte hij al veel indruk op zijn ploeggenoten. ,,Robert Gesink is koning training, die loste altijd iedereen. Toen kwam Primoz even om de hoek kijken en die reed hem er lachend af’’, vertelt Van Emden over die tijd. Ook Tjallingii wist niet wat hij meemaakte. ,,Dan krab je toch even achter je oren, wat is dit voor grap?!’’

De twee ervaren hardrijders gingen in 2016 richting de Giro, met debutant Roglic in de gelederen. ,,Maar eigenlijk was hij die Giro nog helemaal geen wielrenner’’, vertelt Van Emden over het grote rondedebuut van de Sloveen. ,,Alles was nieuw, elke dag had hij nog meer pijn in zijn benen dan hij zich ooit had kunnen voorstellen. Op een gegeven moment klaagde hij zelfs over pijn in zijn navel en pijn in zijn haar, hij wist gewoon nog niet waar hij mee bezig was. Maar iedereen besefte al wel dat er een ruwe diamant was binnengehaald.’’

Die ruwe diamant staat ongeveer 3,5 jaar later op de drempel van winst in de Vuelta. Van Emden en Tjallingii leven mee, maar juichen allesbehalve te vroeg. ,,Het is nog vier dagen, ik heb vaak genoeg meegemaakt dat het op het einde nog mis ging’’, besluit Van Emden. Ook Tjallingii weet dat er nog uit alle hoeken gevaar op de loer ligt. ,,Als je maandag thuiskomt heb je rust, nu gefocust blijven. Een ongeluk zit in een klein hoekje, één moment is genoeg…’’