Pik je ineens niets meer van je collega's? Dat kan hier aan liggen

,,Om 12.00 uur dan maar even vergaderen?’’ Het is niet echt een vraag van mijn leidinggevende, meer een voldongen feit. Ik pers mijn lippen op elkaar. Moet ik het zeggen? ,,Maar dan heb ik honger’’, piep ik zachtjes. Mijn leidinggevende kijkt alsof ik zojuist heb verteld dat ik in mijn vrije tijd graag aan fietsbellen lik. Het is duidelijk dat hij het fenomeen van ‘hangry’ zijn niet kent. Ik wel, en veel mensen om mij heen door schade en schande ook. Als je me rond lunchtijd niet op tijd een boterham toestopt, verander ik namelijk in een soort hulk.

Hangry is een samentrekking van het Engelse hungry (‘hongerig’) en angry (‘boos’) en het is precies wat je denkt: boos zijn omdat je honger hebt. Het klinkt als een grote grap, of aanstelleritis, maar ik heb gelukkig psychologen aan mijn kant. Vanuit het brein kun je deze boosheid prima verklaren. Vlak voor etenstijd is er minder bloedsuiker beschikbaar voor je hersenen en dat maakt dat je én slechter kan nadenken én minder goed je fatsoen kan bewaren. Het is niet voor niets dat ouders gemaand worden hun kroost te laten ontbijten voor de schooldag.

Tegelijkertijd worden er bij honger ook allemaal activerende stofjes, zoals adrenaline, aangemaakt. Die maken dat je als de wiedeweerga op zoek wil naar eten. Slim bedacht van je lichaam. Maar die ophitsende goedjes zorgen er in onze tijd vooral voor dat je je in een vergadering zit op te vreten, je hapt bij elke stomme grap of op je tong moet bijten. Alleen maar omdat je eigenlijk iets zou moeten eten.

Niet iedereen maakt bij honger evenveel van die oppeppende stofjes aan, dus dat verklaart meteen waarom er mensen zijn die echt niet begrijpen waar deze column over gaat. Geeft niks. Je hoeft het ook niet te snappen. Maar als je slim bent, hou je er wel rekening mee. Zo is er een wereldberoemd onderzoek waaruit het ‘hungry judges-effect’ zou blijken. Rechters zouden in 65 procent van de strafzaken een voorwaardelijke vrijlating toekennen. Vlak voor de lunch vinden de rechters echter dat geen enkele beklaagde meer voorwaardelijke vrijlating verdient. Een dramatisch groot verschil. Zo groot, dat kan toch niet alleen maar door honger komen, denken critici. Maar die mensen zijn vast nog nooit echt hangry geweest.

Meer weten over psychologie en werk? Lees Chantals boeken Waarom perfectionisten zelden gelukkig zijn, 13 tips tegen perfectionisme (2021) en Ons feilbare denken op het werk (2018).

Bekijk hier al onze video’s over werk en carrière: