‘Wéér een week voorbij?!’: Wat dat gevoel ons leert

Iets meer dan vierduizend weken. That’s it: de totale tijd die je hier op aarde te besteden hebt, als je ervan uitgaat dat je de gemiddelde levensverwachting van tachtig jaar oud haalt. Toen ik deze koele berekening las in het boek 4000 weken van journalist Oliver Burkeman, moest ik mijn boek wegleggen, en even rustig ademhalen.

Want ik weet niet hoe snel bij jou een week verstrijkt, maar bij mij is het op bliksemsnelheid. Je wekker gaat, schenkt een kop koffie in, nestelt je achter je computer of vertrekt naar je werk, en floeps, zo is er weer een week voorbij. Je hebt het pas door als je duizelig omkijkt: is het alweer vrijdag? Wéér een week voorbij? Hoe dan, in vredesnaam?! Wat het nog erger maakt, is het besef dat er van die vierduizend inmiddels al best wat achter de rug zijn. Bij mij een slordige zeventienhonderd - maakt u vooral uw eigen berekening. Zo oneerlijk, het is om gek van te worden.

Wat moet je met deze sadistische informatie? Dat is natuurlijk het punt van het boek van Burkeman - je kunt die hopeloos korte tijd op aarde op ruwweg twee manieren invullen. De eerste manier: proberen zo veel mogelijk dingen te proppen binnen de geringe tijd die je hebt. Je bent dan altijd drukdrukdruk, hebt steeds het gevoel dat je tijd tekort hebt en loopt hopeloos achter de feiten aan. Omdat je zo aan het jakkeren bent, voel je vooral spijt van de zaken die niét zijn gelukt, die zijn ontglipt.

Manier twee (en dat is natuurlijk wat de auteur van het boek aanraadt) is accepteren dat het je in die korte tijd toch nooit gaat lukken om álles van je lijstje af te vinken. Aangezien je sowieso minder tijd hebt dan je zou willen, kun je maar beter heel goed nadenken over welke zaken belangrijk genoeg zijn om die kostbare levenstijd aan te besteden. Die baan die je houdt ‘tot zich iets beters voordoet’ dat project waar je energie op wegloopt, het eindeloze scrollen op je tijdlijn of die relatie die gedoemd is te mislukken: je kunt je afvragen of het - letterlijk - je tijd wel waard is.

Aanvaarden dat je toch onvoldoende tijd zult hebben voor al je plannen, dat het creëert focus op de dingen die er wérkelijk toe doen, aldus de auteur. Het is op zijn minst een gedachte om flink op te kauwen.

Maar niet te lang, want voor je het weet, is er weer een week voorbij…

Thijs Launspach is psycholoog en stressexpert. Hij schreef hierover de boeken Fokking druk (2018), Werken met millennials (2019) en Werk kan ook uit (2020). 

Bekijk hier al onze video’s over werk en carrière: