Haar vaste klantenkring was loyaal. Kopers van verpakkingsvrije levensmiddelen kwamen zelf van Leiden naar Zutphen om spullen in te slaan. ,,Maar uiteindelijk was de groep vaste klanten te klein om het alleen te kunnen redden'', zegt Kulsdom. Ze benadrukt dat ze niét failliet is gegaan. ,,Ik zat op break even. Maar op een gegeven moment moet je doorgroeien. En dat kon ik niet in m'n eentje. Ik heb geprobeerd om een coöperatie te vormen met gelijkgestemde ondernemers en partijen uit Zutphen en omgeving. Dat is niet gelukt.''

Voor dat plan had ze de hulp van de bank nodig. Die moest haar starterslening overzetten naar de coöperatie. De bank weigerde dat te doen. ,,Toen hield het op. Ik moest aan mezelf en aan m'n gezin denken.'' 

De winkel werd fysiek en mentaal een te zware belasting voor Kulsdom, die op enkele dagen in de week werd geholpen door een medewerker en enkele vrijwilligers. ,,De belasting en de druk, daarop heb ik me verkeken'', geeft Kulsdom toe. ,,Ik ben een idealiste, hè. Heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Zat vaak 's avonds thuis nog de administratie bij te werken. De rek was eruit. Het doet pijn om een ideaal los te laten, maar het houdt een keer op.''