Bovendien gaan we ‘samen het avontuur aan’, ‘zitten we er met enthousiasme en realisme in‘ en ‘staan we SAMEN aan de lat’. Maar al snel komt de aap uit de mouw. Want waarom heb je als je cultuurbeleid wijk- en functioneel georiënteerd is, met een stad als podium nota bene, nog een ‘zoemende bijenkorf’ nodig? Deze decentraal gepositioneerd ‘bijenkorf’ is de Hanzehof - pardon: ‘Huis van de Stad'.  In de nota werpt het gemeentebestuur de Hanzehof een reddingsboei toe, maar gooit daarbij ook meteen de bibliotheek overboord want die moet zich verbinden met de Hanzehof en Muzehof.

Het is al jaren kommer en kwel bij de Hanzehof. Op dit moment kost de Hanzehof de gemeente ongeveer 1,3 miljoen euro per jaar. Er moet verbouwd gaan worden en dat kost ten minste 10 miljoen euro. Dat is veel geld. Ook als je het financieel wat handig wegzet zoals de voorstanders zullen betogen spreek je nog over aanzienlijke kapitaallasten. Op tal van andere beleidsterreinen, die er nu wat bekaaid vanaf komen zoals armoedebeleid en aandacht voor kwetsbare personen, kun je met dat geld echt een verschil maken.

In 2019 heeft de gemeente een aantal scenario’s met betrekking tot de toekomst van de Hanzehof bekeken. Eén daarvan was het opheffen van de theaterfunctie van de Hanzehof. Laten we daar opnieuw serieus naar kijken. De Buitensociëteit kunnen we behouden en de Muzehof kan een plaats krijgen in de binnenstad en de wijken. Ook dat kost natuurlijk in eerste instantie flink geld maar je ontworstelt je wel aan de bodemloze put die de Hanzehof nu is. Economen hebben het over de ‘sunk cost fallacy’: de prijs die je betaalt omdat je geen keuze durft te maken omdat je al zoveel kosten in het verleden hebt gemaakt. ‘Sunk cost fallacy’. Mooi woord, komt niet in de cultuurnota voor.

Coen de Heer, Zutphen