Als een ziekte zijn dochter Roos (17, destijds 15) treft, krijgt Remko Iedema er een tweede zorg bij. Roos loopt vast op haar middelbare school in Zutphen, in het derde leerjaar. ,,Ze zat op het laatst alleen nog maar in het zorglokaal. De school ging daar vrij achteloos mee om, vonden wij. ‘De school laat mij vallen’, zei ze daar zelf over.’’

Roos komt thuis te zitten. De Deventenaar, die bij de gemeente Apeldoorn destijds als manager Jeugd, Zorg en Welzijn werkte, staat ineens aan de andere kant van de streep. Als vader moet hij vechten tegen ambtelijke molens, die hij ook zelf als jeugdzorgmanager draaiend hield. Twee jaar lang duurt hun tocht door het land van procedures, regels en instanties. ,,Die zoektocht voelt als een gevecht.’’ Hij valt van de ene verbazing in de andere. ,,Het was wel confronterend, maar ook leerzaam.’’ 

Een interview met een ambtenaar jeugdzorg die als vader vast kwam te zitten in zijn ‘eigen verstikkende web’. Hij dacht als jeugdzorgambtenaar alles te weten van hét systeem, maar liep toch hopeloos vast toen zijn dochter hulp nodig had.