Mehrdad verblijft sinds oktober 2015 in Nederland en woont op het asielzoekerscentrum in Zutphen. Begin deze maand hoorde hij dat hij en zijn familie terug moeten naar Afghanistan. Dat land werd vorige maand door de hoogste rechter als veilig bestempeld, en daarmee was ook het lot van Mehrdad en zijn familie getekend: hun aanvraag voor een verblijfsvergunning werd afgewezen.

De jongen vreest dat hij in zijn geboorteland helemaal niet veilig is, zoals de rechter stelt. ,,Als wij daar naar toe terug gaan, worden we gelijk vermoord. Dat weet ik zeker", zegt Mehrdad. ,,Wij hebben een heel eigen probleem, los van of Afghanistan als land veilig is of niet. Ons probleem gaat over mijn moeder, die les gaf. Dat mocht niet van de Taliban. Daarom zijn we met de hele familie gevlucht. Er hoeft maar één Talib er lucht van te krijgen dat we in het vliegtuig terug zitten, of dat we terug zijn... ja, dan is onze situatie hopeloos."

Mehrdad en zijn broer hielden het nieuws dat ze terug moeten stil voor hun klasgenoten. ,,We wilden niet dat ze verdrietig zijn om ons verhaal", zegt hij. ,,Ik ben zelf heel verdrietig, en denk continu: wat moet ik doen?"

Vorige week woensdag hoorden de twee meiden bij een bezoek aan de Internationale schakelklas (ISK) dat hun vriend het land uit wordt gezet. Mehrdad zit sinds februari op het Stedelijk Lyceum, maar liep tot de kerstvakantie een dag per week mee op een andere school. Met Femke en Iris, in hun klas op het Isendoorn. ,,Toen we dat hoorden, moésten we iets doen."

Dat de petitie zo snel zo vaak zou worden ondertekend, hadden ze ook niet verwacht. ,,Vrijdagochtend juichten we nog toen de honderdste handtekening binnen was", zegt Iris. Ze vroegen hun klasgenoot Sterre Koning de petitie te delen, omdat zij mede dankzij haar deelname aan The Voice Kids een leger volgers op Instagram heeft. Dat hielp de actie vooruit. 

Hoe het hierna verder moet, weten Femke en Iris ook niet precies. ,,Het was een impulsieve actie", zegt Femke. Met de handtekeningen willen ze naar de gemeente Zutphen stappen, in de hoop dat bijvoorbeeld een wethouder iets kan betekenen. 

Hoewel er geen beroepsmogelijkheden meer over zijn, heeft Mehrdad door de actie toch weer 'een beetje hoop' dat hij alsnog mag blijven. ,,De IND moet iets doen, ik snap echt niet dat de aanvraag is afgewezen. Ik verkeer al drie jaar in onzekerheid, maak me elke dag zorgen. Ik wil honderd procent zeker blijven. Hier zijn we veilig, en vrij."