Ze gaat op reis en ze neemt mee: ,,Een rugzak van 45 liter, twee sets kleding, een slaapzak, een luchtbedje toilet- en EHBO-spullen en regenkleding. Meer past er niet in. Alles bij elkaar 12 kilo.” Nog opvallender is wat ze niet meeneemt: haar portemonnee. Geen pinpas, geen muntgeld, geen cent. Volgende week vertrekt ze voor een rondwandeling door Nederland. Hoe lang die gaat duren? ,,Geen idee. Misschien ben ik na vier weken klaar, misschien na twee maanden. Ik doe alles op gevoel en intuïtie.”

Bianca de Vries (49) komt uit Apeldoorn, maar woont nu in Almen, waar ze tijdelijk onderdak krijgt van een vrouw die haar daarmee in haar missie wil ondersteunen. De Vries had haar eigen coaching-bedrijf tot ze voelde dat het toch niet was wat ze wilde. ,,Er kriebelde nog iets anders van binnen.” Daarop gooide ze het roer finaal om: ze zegde de huur van haar woning op, verkocht de meubels en ging wandelen; zonder geld op zak. Ze had vijf maanden in gedachten, maar bleef steken op twee. ,,Mijn doel van Santiago de Compostela. Ik begon in Noord-Nederland en ben geëindigd in België. Toen waren de vragen beantwoord waarmee ik op weg was gegaan. Die antwoorden wilde ik eerst uitwerken. In Santiago kom ik ooit nog wel een keer - of niet, dat zal blijken. Of je je doel haalt is niet zo belangrijk, dat is maar een piketpaal. Het gaat erom wat er onderweg gebeurt. Om de mensen die je tegenkomt, de inzichten die je ontwikkelt.”

Wel bracht de tocht haar zoveel inspiratie dat ze nogmaals gaat. Dit keer bovendien voor een goed doel: de stichting Timeus, de visueel beperkte kinderen op Bali helpt.

,,Ik heb tweeëntwintig jaar op een kantoor gewerkt als commercieel medewerker binnendienst. Een burn-out maakte daar een einde aan. Ik ben daarna van alles gaan uitzoeken over m’n gedrag, over m’n leefpatronen. Ik wilde mezelf als het ware herzien. Heb opleidingen gedaan op energetisch vlak, ik ben heel erg van de visie dat alles om ons heen energie is - vanuit die visie handel ik.”

Reizen en schrijven waren altijd haar passies, zegt De Vries. Het was de hoogste tijd daaraan toe te geven. ,,En het werd me duidelijk dat ik veel heb met persoonlijke ontwikkeling.” Zo schrijft ze blogverhalen over haar belevenissen op reis. En vooral over de betekenis daarvan, zowel voor haarzelf, de reiziger, als voor al die mensen die haar slaapgelegenheid bieden, geld geven voor een kop koffie, een gesprek aangaan. Er ging een wereld voor haar open. Daarnaast uit haar schrijflust zich in verhalen voor kinderen. Waaronder: ‘het kind in mijzelf’, zoals ze zegt. ,,Ik weet hoe het is wanneer je als kind veel niet hebt gekregen van wat je nodig had om je te ontwikkelen - waardoor je je dromen niet kon waarmaken.” Maar het is daarvoor nooit te laat.

Hoe komt ze eigenlijk op het idee om zonder geld op pad te gaan? ,,Ik heb altijd low-budget gereisd. Je hebt bar weinig nodig om toch veel te ontvangen. Als je zonder geld op straat loopt, gaan deuren voor je open. Zeker in Nederland. Dat is al een groot verschil met België. In Nederland heb je in no time aanspraak, mensen stappen van hun fiets, stellen vragen, maken een praatje, nodigen je uit. In België lopen ze met een boog om je heen. Ik heb in restaurants gegeten, in hotels en b&b’s geslapen. Zonder dat ik hoefde te betalen. Het is bizar. Wat ik doe maakt blijkbaar veel los. Misschien is het omdat de mensen beseffen dat ik écht deze uitdaging ben aangegaan. Iets heb gedaan wat zij niet zouden durven.”

Volgens Bianca de Vries is het een aanrader: al je spullen wegdoen en zonder geld een reis beginnen. ,,Het geeft je leven een enorme diepgang: al die mooie gesprekken. Je komt op de goede plekken en ontmoet precies de goede mensen. Zo heb ik dat ervaren. Een veel rijker gevoel dan wanneer je een vette bankrekening hebt.”