‘Dagelijks zie ik jongeren hangen, laveloos in een wolk van wietdamp’

Afgelopen zomer zat ik op het terras in de zon een pizza te eten in Zutphen. Het plein voor de pizzeria kijkt uit op een soort fontein. Ineens klimt een man op de rand van de fontein, hij heeft twee plastic tassen bij zich en loopt op blote voeten. Onder luid gelal giet hij een fles leeg in de fontein. In eerste instantie denk ik nog dat het om water gaat. Dan maakt hij er nog één open en ook die verdwijnt gulpend in de afvoer. Hij houdt hem hoog in de lucht. Het zijn geen flessen water, maar wodka. En niet van het minste merk. Schreeuwend golft er nog een fles klaterend de fontein in. En nóg een. Op het terras gaan bij het publiek de wenkbrauwen omhoog. Er is niemand die naar de man toe gaat, die iets vraagt of doet. Ook ik niet. Tot hij slingerend met lege tassen uit het blikveld verdwijnt. ‘Verwarde man”, roezemoest het over het plein.