Fietspadprimeur: Zwolle fietst over 220.000 plastic bierglazen

Op twitteraccount @PlasticRoad staat een filmpje van Simon Jorritsma met een petflesje in zijn hand. ,,U ziet een fles, wij zien een weg’’, zegt de adviseur Business Development & manager Duurzaamheid bij KWS infra daarin. KWS werkte samen met energiereus Total en de Wavin Group aan het project PlasticRoad, waarvan Jorritsma met collega Anne Koudstaal aan de basis stond.

,,We zochten vijf jaar geleden naar manieren om wegen sneller, goedkoper, efficiënter en duurzamer te maken’’, verduidelijkt Jorritsma als er op deze dinsdagmiddag tientallen mensen met oranje hesjes de Deventerstraatweg in rijden. ,,Toen Anne en ik het plan voor de Plastic Road presenteerden, kregen we ongelooflijk veel reacties uit de hele wereld.’’Ook nu, aan de Deventerstraatweg, is de belangstelling groot. Cameraploegen uit het hele land leggen telkens opnieuw vast hoe mensen in hesjes over het bewuste stukje fietspad rijden, begeleid door wapperende vlaggen en paars-oranje ‘Sky Tubes’.

,,Gemeente Zwolle en Provincie Overijssel omarmden dit project enthousiast’’, weet Jorritsma, die zelf ook moeilijk zijn trots kan verbergen. ,,Het is heel bijzonder om mee te maken dat Anne en ik begonnen met een schets en dat de plastic platen nu daadwerkelijk ergens in de wereld een echt fietspad vormen. Hoeveel gerecycled plastic er in dit fietspad zit? Het equivalent van 220.000 bierbekers.’’

Koudstaal legt uit dat de pilot verhoudingsgewijs nog prijzig is, maar dat de voordelen ten opzichte van asfalt zichtbaarder kunnen worden bij grotere productie. ,,Dit materiaal is lichter, makkelijker te vervoeren of te vervangen en beter voor het milieu.’’ Rijk gaan de twee er overigens niet van worden. Jorritsma: ,,We werken immers voor KWS. Maar het geeft veel voldoening om een tastbare bijdrage te leveren aan een maatschappelijk vraagstuk.’’

_{Verhaal gaat onder de foto verder.}

Achter de twee mannen maakt een groepje oranje hesjes nog maar eens een gang langs de fotografen over het ‘slimme fietspad’. Waarbij het ‘gewone’ fietsvolk buiten beeld door verkeersregelaars wordt omgeleid over ouderwetse klinkers. Een driejarig ventje omzeilt echter het protocol en pakt zijn momentum. Triomfantelijk rijdt hij met zijn loopfiets voorop, langs zijn ouderlijk huis, waar moeder Rianne even later vertelt dat haar zoon Anne heet. Net als één van de bedenkers van het plastic fietspad. Lachend: ,,Na alle hotemetoten is mijn zoon dus de eerste, reguliere gebruiker ervan.’’ Ze vindt het leuk dat er voor haar huis een wereldprimeur ligt. ,,Ook omdat ik Anne nu beter kan uitleggen wat recyclen inhoudt.’’