Pilletje Ritalin voor een examen? 'Niet doen!'

De uitkomst van een peiling van het Instituut voor Verantwoord Medicijngebruik (IVM) onder hbo- en universitaire studenten verbaast haar niets: een op de vier studenten gebruikt wel eens ADHD-medicijnen zonder dat ze ADHD hebben; in de meeste gevallen om hun studieprestaties op te krikken. Slecht idee, vindt Dopmeijer. ,,Elk medicijn heeft bijwerkingen en wat het met je doet, weet je  van tevoren niet. Het werkt wel concentratieverhogend, maar het versnelt ook je hartslag en vermindert je eetlust. Het zorgt dat je geen slaap krijgt en je blijft maar doorgaan. Ook verslaving ligt op de loer. Al met al ongelooflijk onverstandig om dit te gaan gebruiken om je studieprestaties te verhogen.''

ADHD-medicijnen worden door studenten, maar ook door scholieren in het voortgezet onderwijs al jarenlang misbruikt. Volgens het Instituut voor Verantwoord Medicijngebruik neemt het hand over hand toe: waar jaren geleden een op de tien studenten er wel eens naar greep, is dat nu een op de vier. Vaak zijn ADHD-patiënten de bron. Zij geven of verkopen de aan hen voorgeschreven medicijnen aan anderen. Het IVM wil echter ook weten of er commerciële handelaars achter zitten.

Onderzoekster Dopmeijer werkt bij het Lectoraat Verslaving bij hogeschool Windesheim en heeft juist een omvangrijk onderzoek uitgevoerd naar het psychisch welbevinden en gebruik van alcohol, drugs en andere middelen door de Zwolse studenten van hogeschool Windesheim. Daarbij is ook gevraagd naar het gebruik van Ritalin en andere ADHD-medicijnen. De uitkomsten van het onderzoek zijn nog niet beschikbaar, maar dat ADHD-medicijnen als studieverhogend middel worden gebruikt bij Windesheim is een feit, zegt ze. ,,'t Is niet schrikbarend veel maar we weten dat het gebeurt. In België wordt hier al veel langer wetenschappelijk onderzoek naar gedaan onder studenten. Daar ziet men dat het vooral rond de tentamenperiodes veel gebruikt wordt.''

Het Instituut voor Verantwoord Medicijngebruik pleit voor meer voorlichting op universiteiten en hogescholen. Dopmeijer is het daar hartgrondig mee eens, om twee redenen: ,,Het gebruik is niet zonder gevaar, het is niet voor niets een middel dat je alleen via een arts kunt verkrijgen. Maar het feit dat studenten hier naar grijpen geeft aan dat de druk zo hoog is dat ze het zonder die middelen niet aankunnen. Als dat zo is moet je oplossingen zoeken, niet een pil in je mik gooien.''