Schrijnend ‘Stabat Mater’ in Doopsgezinde Kerk

Het Stabat Mater van Scarlatti is iets anders van sfeer dan dat van Pergolesi. Het schrijnt meer, met wringende samenklanken, die de bezongen situatie (een schreiende moeder Maria bij het kruis waaraan haar Zoon sterft) scherper uitlichten; het Apollo Ensemble demonstreert dit aangrijpend bij de inleiding. Tijdens de duetten merk je dat sopraan Marjon Strijk en Sytse Buwalda al sinds jaar en dag samenwerken. Niet alleen versmelten hunstemmen prachtig met elkaar, ook timing en balans zijn secuur uitgekiend en in complexe harmonieën blijven ze kristalzuiver. Marjon Strijk is gezegend met een stralende hoogte en een warme laagte; Sytse Buwalda imponeert met zijn ingetogen interpretaties en fluwelig timbre. Enig minpuntje is dat de violen soms de vocalistendreigen te overstemmen, wat mogelijk samenhangt met de transparante akoestiek.

Bachs motet ‘Tilge, Höchster…’ is een bewerking van het Stabat Mater van Pergolesi, met als tekst een Duitstalige Psalm 51. Het Apollo Ensemble kiest gelukkig een voortvarend tempo, want bij dit werk ligt langdradigheid immers op de loer. En hoe comfortabel de melodieën ook in het gehoor liggen, de grote sprongen en lange lijnen vergen heel wat ademtechniek. Gelukkig hebben Strijk en Buwalda alles onder controle, tot en met een bijna swingend ‘Amen’ aan het slot. Er volgt dan ook een langdurig applaus, plotselingovergaandin samenzang: ‘Lang zal d-ie leven, in de gloria…!’ Wat blijkt? Sytse Buwalda is jarig.

door Margaretha Coornstra

Marjon Strijk (sopraan), Sytse Buwalda (countertenor) & Apollo Ensemble. Doopsgezinde Kerk Zwolle, 28/9. 4 sterren